Het weer leende zich bijzonder voor het maken van een stevige wandeling. Wel 24 wandelaars deden deze keer mee, veel meer dan op de meeste andere zaterdagen. We gingen over het pad langs het fietspad naar IJmuiden, liepen zelfs een stukje over het fietspad om vervolgens weer links af de duinen in te lopen.

De natuur was nog volledig in rust, ondanks de gemiddeld hogere temperaturen. Schijn bedriegt. Zo gauw de temperatuur en zon het toelaten komen zandloopkevers uit hun winterverblijf en leggen eitjes in het zand. Hun larven graven zich in, zo gauw een mier in de buurt komt wordt deze het slachtoffer van de grote kaken. Ook spinnen moeten oppassen. Sluipwespen verlammen ze zodat de eetbare delen van de spin langer goed blijven. De wesp legt haar eitjes in de spin en de uitgekomen larven doen zich weer tegoed aan de verlamde spin. De larve van de zandloopkever blijft ondanks zijn grote kaken evenmin verschoond van sluipwespenbezoek. De wesp kan de kaken ontwijken en verlamd de larve met een steek tussen de ogen. Dan worden de eieren gelegd. De keverlarve ondergaat hetzelfde lot als de gestoken spinnen. Een kale zandvlakte in de zon? Eerder een klein slagveld.

We liepen naar de top van de Konijnenberg waar iedereen even uitrustte om van het mooie uitzicht te genieten. En vanzelfsprekend liepen we langs het Wed weer terug naar het bezoekerscentrum van het park.