We liepen welgemoed richting het Wed. Flinke stukken van een bosje, het strand en het pad stonden nog steeds onder water. In geen tijden was het wateroppervlak zo groot geweest. Een enkele moeraswespenorchis wist zich nog te handhaven. Misschien zien we volgend jaar weer meer planten langs de oever groeien. Olieachtige vlekken dreven op het water. Het was een dun laagje waarin vooral ijzer zat dat was meegekomen met het regen- en kwelwater.

Bovenop de Konijnenberg stond Piet even stel bij de dennenbomen op de top. Bijna honderd jaar geleden geplant, over enkele jaren weer vertrokken. Thijsse adviseerde destijds om ze boven op de heuvels te planten om het profiel van het landschap te verbeteren. Het idee om het hout voor de mijnbouw en de woningbouw te gebruiken was hier in ieder geval geen werkelijkheid geworden.

We gingen terug weer langs en kruip en sluip-door pad om zoveel mogelijk van de natuur te genieten.

Deze morgen was iedere deelnemer heel goed bevallen.

Dick van Gijlswijk