Nationaal Park Zuid-Kennemerland, zaterdag 26 juni

Bewolkt weer en wat minder wandelaars, in totaal maar negen. Dat stak wat af tegen de hoeveelheid van de week ervoor. Waardoor dat kwam? Wie het weet mag het zeggen.

Piet leidde ons weer door de duinen langs het Wed. In het vochtige zand zagen we sporen van een vos en van een paar herten. We konden goed zien dat het Wed nog steeds veel groter was dan normaal om deze tijd. Wat opviel waren de zeer kleine padjes die hun weg zochten door het zand. Zij zaten helemaal onder de zandkorrels. Duinroosjes bloeiden op de zandige duinen. Op plekken die je niet gauw zou verwachten.

We liepen langs het fietspad weer een stukje terug naar de uitgang. Twee paarden, een konik en een shetland pony graasden langs het pad en lieten zich nergens door afleiden. De koniks zijn nog verbonden aan een bijzondere geschiedenis die tot een de zeventiende eeuw teruggaat.

We sloegen even na de kruising het voetpad in dat langs het fietspad ligt en waren na een uurtje weer terug bij de uitgang.

Dick van Gijlswijk