Artikel op AD.nl over onze wandelgroep in Bunnik, door Nikki Koppel, 2 oktober 2025

De wekelijkse natuurwandeling in Bunnik onder leiding van Leo Fintelman. © Mel Boas

Wandelen als remedie tegen eenzaamheid. In Bunnik weten ze hoe goed dat kan werken. En dat het heel vaak niet bij wandelen blijft, merken ze bij stichting Natuur Gezond Wandelen. „Een paar wandelaars gingen laatst samen Utrecht in voor een demonstratie.”

Veel wandelaars uit de groep lopen al een aantal jaar mee. Zo ook Christa. „Ik ben al voor langere tijd alleen en wilde niet nog eenzamer worden. Ik zocht een leuk clubje waarbij ik makkelijk kon aansluiten om meer contact met andere mensen te kunnen leggen. Ik wilde nieuwe mensen leren kennen en nu heb ik echt een leuke groep om mij heen. Inmiddels loop ik al twee jaar mee en ik wil nog niet stoppen. ”

Christa krijgt veel positieve energie van de groep en de wandelingen. „Ik wandel door wind en regen. Ik ben er bijna altijd bij, omdat het mij zo goed doet. Wandelen is een activiteit waarbij je veel kunt kletsen en je bent sportief bezig. Ik vind het heerlijk om door de natuur te lopen en ik ben een echte natuurliefhebber. Mijn hoofd wordt er leger van en ik bloei er volledig van op.”

Week tegen eenzaamheid

Op woensdag 1 oktober was de laatste dag van de week tegen eenzaamheid en liep de groep een wandeling van een uur. Volgens Christa is dit initiatief een goede oplossing tegen eenzaamheid. „Ik voel me veel minder alleen dan een paar jaar geleden, voordat ik me had aangemeld bij de groep. Je hebt hele andere gesprekken met elkaar. Dit varieert van vakanties tot het delen van tips voor de gezondheid. Je bent even uit de dagelijkse sleur en ik voel me na een wandeling energieker.”

Ook begeleider Leonard Fintelman ziet dat de mensen dichter tot elkaar komen. „Een paar jaar geleden was het contact die de deelnemers met elkaar hadden nog vrij formeel. Ik heb gemerkt dat de wandelaars nu veel langer blijven zitten om de verbinding met elkaar op te zoeken, door bijvoorbeeld koffie of thee te drinken. Ze vinden het echt gezellig en kunnen hun ei bij elkaar kwijt.”

Kopje koffie of thee

Marianne en Patricia zoeken elkaar op door langer te blijven bij het drinken van een kopje koffie of thee. „Tijdens een wandeling ben je wat sneller afgeleid en niet iedereen wil met elkaar praten als ze aan het lopen zijn. Als je nog blijft voor koffie of thee, dan kun je even met elkaar bijkomen van de lange tocht. Je kunt rustiger kletsen en meer tijd voor de ander nemen”, vertelt Marianne.

Als iemand alleen loopt, dan gaat er vaak iemand anders naast lopen om hem of haar gezelschap te bieden – Leonard Fintelman, Begeleider

Volgens Fintelman ontstaan er zelfs vriendschappen tussen de mensen in de groep. „Je ziet heel erg wie er naar elkaar toetrekken tijdens een wandeling. Zo hoor ik vaak dat sommige deelnemers elkaar zelfs uitnodigen voor andere activiteiten die zij interessant vinden. Een paar wandelaars gingen laatst samen Utrecht in voor een demonstratie. Ze delen met elkaar wat ze belangrijk vinden.”

‘Je bent tot niks verplicht’

Patricia merkt dit ook. „We kijken als wandelclub echt naar elkaar om. Soms mist één iemand en dan vragen we gelijk of alles wel goed gaat. Je bent tot niks verplicht, maar het valt op als mensen er opeens niet zijn. Ik denk dat we meer om elkaar zijn gaan geven en elke keer als er iemand nieuw in de groep bijkomt, omarmen we diegene.”

Fintelman ziet, net als Patricia, dat de wandelclub elkaar sneller opzoekt. „Ik kijk veel om me heen tijdens een wandeling en houd de groep in de gaten. Als iemand alleen loopt, dan gaat er vaak iemand anders naast lopen om hem of haar gezelschap te bieden. We stoppen regelmatig onderweg om te kijken of iedereen het nog volhoudt. Als iemand afhaakt, gaat er altijd iemand mee terug zodat diegene niet alleen is.”